Монгол Төрийн үйлсэд өөрийн насаа зориулж яваа хүн бол Ерөнхий сайд асан Д.Бямбасүрэн. Улсынхаа 17 дахь Ерөнхий сайдаар ажиллаж байсан түүнийг хүндэтгэн дээдлэх хүн олон.
Хэнтий аймгийн Биндэр сумын уугуул тэрбээр төрд суусан буриад цустнуудын нэг юм. Тэглээ гээд буриадуудаа халхуудаас илүүд үзэж, халхуудыг нүд үзүүрлэж байсан түүх түүнд үгүй.
Тэрбээр Ерөнхий сайдаар ажиллаж байхдаа буюу 1992 оны 1 дүгээр сарын 20-ны орой УИХ-ын чуулганд та үг хэлэхдээ Монголын төр үе үеийн Ерөнхий сайдуудаа золионд гаргасан, хамгаалж чадаагүй гэх асуудлыг анх хөндөж тавьсан байдаг. Өөрөөр хэлбэл, Монгол Улс төрөө сэргээсэн ХХ зууны эхэн үеэс Ерөнхий сайдууддаа маш халгаатай явж ирсэн гэдгийг тэрбээр онцолдог. Тэрээр энэ тухай нэгэн ярилцлагад “Анхны Ерөнхий сайд Да лам Г.Цэрэнчимэд хутгалуулж нас барсан. Т.Намнансүрэн хорлогдсон. Түүнчлэн Г.Чагдаржав, төрийн тэргүүн байсан жанжин Д.Сүхбаатар, Жалханз хутагт, Ц.Жигжиджав, П.Гэндэн, А.Амар, Х.Чойбалсан, хамгийн сүүлд Ю.Цэдэнбал гадаад хорлогдож нас барсан. Монголын Ерөнхий сайдууд золионы, хүнд хариуцлага үүрдэг хүмүүс байж ирсэн. Тэрийг л хэлсэн ухаантай. Ер нь Ерөнхий сайд бол хамгийн хүнд ачааг үүрдэг. Тиймээс энэ хүмүүсээ бодох учиртай” хэмээн хэлж байсан.