Төмөр хоолойт дуучин “Никито” Баачка буюу Б.Батчулууныг танихгүй хүн ховор. Урлагийнхан дундаа амьд домог тэрээр залуу зандан наснаасаа олны танил болсон. Авьяас үе дамждаг.
Түүний өвөө төрийн соёрхолт Г.Жамъян морин хуурын орчин цагийн сургалтыг үндэслэсэн төрийн их хуурч, харин аав Ж.Батсайхан нь Монголд эстрад урлагийг үндэслэгч “Соёл-Эрдэнэ” хамтлагийн анхдагч. Аавыг нь цаг агаарын мэдээний
алдарт “Цэнхэр залаа” аялгууг чихнээ хоногшуулсан 4 эрэгтэй ятгачны нэг гэвэл илүү мэдэх байх л даа. Үеэл дүү нь төрийн соёрхолт, Камертон хамтлагийн дуучин Д.Болд, СУИС-ийн хөгжмийн багш ахтай, дуучин эгчтэй гээд урлагийн ертөнцтэй холбогдсон хамаатнуудынх нэрийг дурдвал гарын 10 хуруунд багтахааргүй үргэлжилнэ. Энэ гэр бүлээс төрийн соёрхолт цолыг 2 хүн хүртжээ.
“Никитон” хамтлагийн ахлагч, хөгжмийн зохиолч, төгөлдөр хуурч, Урлагийн гавьяат зүтгэлтэн гээд эцгээрээ биш хамтлагаараа овоглодог уран бүтээлч. Нийгэмд хаалттай, найз нөхөддөө нээлттэй сайн анд. Санаснаа шууд хэлчихдэг, хэлсэн бол эргэж буцаад байдаггүй. Энэ бол түүний брэнд.
Баачка есдүгээр ангид байхдаа “Хос хунгийн дууль”-иа зохиожээ. “Янаг цэцэг”-ийг 7-р ангид байхдаа аялаж явсан гэх. Тэр наймтайдаа зүрхний хүнд хагалгаанд орж, алтан гарт Бундан эмч түүнд амьдрал бэлэглэжээ. Бага байсан болохоор баярлалаа гэж хэлсэн үгүйгээ санадаггүй, харин эрийн цээнд хүрээд уулзъя гэсэн боловч тэр хүн бурхан болчихсон байв. 
Бундан эмч байгаагүй бол арт рок дуучны хувь заяа өнөөдөр ямар байх байсныг хэн мэдлээ.
