Монгол Улсын Ардын уран зохиолч, Соёлын гавьяат зүтгэлтэн, “Болор цом”-ын эзэн Тангадын Галсангийн 90 насны ой өнгөрсөн онд тохиосон. Өдгөө 91 буй түүнийг папараци дурандаа онцлон буулгалаа.Тэрбээр их утга зохиолын ертөнцөд Д.Нацагдоржийн нэрэмжит шагнал хүртэхээсээ өмнө “Өнөр хүний зүрх”, “Үртэй хүний сэтгэл”, Өссөн нутгийн хур”, “Үлэмж хайрын дуулал” зэрэг бүтээлээрээ дуулиан тарьж, “Үүл нүүсэн хөх тэнгэр”, “Үндэс сүлжсэн хөх судар” нэртэй ботиудаараа Ардын уран зохиолч цолыг хүртэж байв. Тухайн үед утга зохиолын нэрт судлаач, шүүмжлэгч Х.Сампилдэндэв, Төрийн шагналт, доктор Д.Цэнд, Д.Галбаатар нар түүний бүтээлийг “Яруу найргийн төрөлд шинэ үзэгдэл боллоо” хэмээн шүүмж бичсэн байдаг. Тэр байтугай В.Инжиннашийн романуудыг эх хэлэндээ орчуулсан Оросын эрдэмтэн Лида Скородумова “Жирмийн сүлжээ бол Оросын четверостыши биш, Дорнын рубай биш, Төвдийн “Субашид” биш, онхи өөр бүтэцтэй яруу найргийн шинэ төрөл зүйл” хэмээн тэмдэглэж байв.
Т.Галсан гуай Монголын уран зохиолд хамгийн олон жил уран бүтээл туурвисан зохиолч. Үндсэндээ 1962 онд анхны шүлгийн түүвэр нь хэвлэгдсэн гэж манай судлаачид үздэг. Гэхдээ Т.Галсан гуай өөрөө бол ингэж үздэггүй. Тэр нь юу гэсэн үг вэ гэвэл Баянхонгор аймгийн Заг сумын бага сургуулийн сурагч байхад нь ангийнх нь багш Догьбат гэдэг хүн өөрийнх нь “Товч”, “Ботго” тэргүүтэй 12 орчим шүлгийг нь үдэж наагаад бусад ангиудад үлгэр дууриал болгож, сургуулиар явуулж сурталчилж байсан гэдэг. Үүнийгээ Т.Галсан гуай өөрийн анхны шүлгийн түүвэр гэж үздэг. Тэр цагаас өнөөдрийг хүртэл уран бүтээл бичиж байгааг авч үзвэл маш олон жил уран бүтээл туурвиж байгаа хүн юм.
Түүний уран бүтээл Монголын уран зохиолын олон төрөл зүйлийг хамардаг. Хамгийн том нь яруу найргийн төрөл зүйлээр бичдэг.