Манай улсын хувьд хог ямар ч ангилан ялгалтгүйгээр хогийн “пүнкр”-т ирдэг. Үүнийг хог цуглуулагчид, ТҮК-ийн ажилтнууд, орцны жижүүрүүд, ААН-үүдийн үйлчилгээний ажилтнууд эх үүсвэр дээр нь ангилан ялгаад “мөнгө болгодог”.
Мөнгө болох боломжтой хог нь зөвхөн хуванцар сав биш. Хөнгөн цагаан лааз, зэс, гууль, хайлш, архины шил гэх мэт боловсруулах, дахин ашиглах боломжтой хаягдлууд мөнгө болно.
Тэдгээр хаягдлыг Улаанбаатар хотын 206 түүхий эд худалдан авах цэг мөнгө болгон хувиргадаг.
Бусад төрлийн хуванцрууд тухайлбал шингэн саван, шампунь, кетчуп, моторын тосны сав гэх мэт/ хуванцрыг үйлдвэрүүд нэг кг-ыг нь 500-700 төгрөгөөр худалдан авдаг байна.
Тэгвэл монголчууд хуванцрыг боловсруулан үрэл хэлбэрээр экспортолдог, эцсийн бүтээгдэхүүн буюу хогийн уут, барилгын хэв хашмал, арматур хөндийрүүлэгч гэх мэтийг хийдэг үйлдвэрүүд байдаг болжээ.
Зөвхөн хуванцар дахин боловсруулах төдийгүй моторын ажилласан тосыг боловсруулж мазот, евро 4 стандартын дизель түлш, хаягдал аккумляторыг боловсруулалтад оруулж хар тугалга, хөнгөн цагаан, хүхрийн хүчил зэргийг ялгаж заримыг нь дотоодын үйлдвэрлэлд ашиглаж, заримыг нь экспортолж байгаа аж.
Мөн хийжүүлсэн ундааны хөнгөн цагаан лаазаар бүх төрлийн сав, усан онгоцны жин тэнцвэржүүлэгч хийж Япон, Солонгос орон руу экспортолж байна.
Энэ мэтээр бүртгэлтэй 16 аж ахуйн нэгж хог хаягдлыг дахин боловсруулах чиглэлээр үйлдвэрлэл явуулж байна.
Энэ тухай “Лантуун дохио”-н Ч.Ганжавхлан өөрийн цахим хуудаснаа “Ямааны мах халуун дээр гэж саяны лайван дээр ярьсан үйлдвэрийн зургийг оруулчихья. Энэ Монголд гээд боддоо, Монголчууд маань хуванцар хаягдлаа дахин боловсруулаад бүр гадаад руу экспортонд гаргадаг болжээ. Нүдээрээ харлаа үзлээ биширлээ. Жилд бид, манай улс ус ундааны сав гээд 18 мянган тонн хаягдал гаргадаг бол энэ үйлдвэр 20 мянган тонныг дахин боловсруулах чадалтай. Хуванцар хаягдалгүй дэлхийн төлөө хамтдаа. Хог хаягдалгүй байгальд ээлтэй аялаарай, нэг ундааны сав л 400 жил дэлхийг сүйтгэдэг шүү. Өдрийг сайхан өнгөрүүлээрэй” гэжээ.