Монгол улсын гавьяат жүжигчин, “Солгой” Н.Төмөрхуяг гэхээр монголын ард түмэн андахгүй. Нөгөө л урт үс, шляп малгай, шар гитартайгаа” Хорвоод намар ирдэгийг мартсан Хонгор хүүгээ уучлаач, ээжээ” гээд дуулдаг нь нүдэнд үзэгдэнэ.
Намдагийн Төмөрхуяг 1959 онд Хэнтий аймгийн Өндөрхаан хотод төрж, 1967-1974 онд Өндөрхаан хотын 8 жилийн дунд сургууль төгсөөд 1974-1977 онд ХАА-н Техник мэргэжлийн сургуульд суралцаж, трактор комбайнчны мэргэжил эзэмшжээ. Улмаар 1977-1979 онд Хэнтий аймгийн Тээврийг Удирдах Газарт жолоочоор ажиллаж байгаад 1979 онд цэрэгт татагдан 1982 он хүртэл Ардын Армид алба хаав. 1983-1990 онд ардын дуу бүжгийн “Хан Хэнтий” чуулгад дуучин, 1991-1993 онд Улаанбаатар хотын захиргааны дэргэдэх эстрад дуу бүжгийн “Варьете” чуулгад дуучнаар ажиллаж байгаад чөлөөт уран бүтээлч болжээ.
Ард түмэндээ “сэтгэлийн дуучин” гэж хүндлэгддэг түүний “Хорвоод ганцхан ээждээ”, “Саа мөнгөн хэрлэн, “Ухаарч амьдрах хорвоо”, “Жирмийн цагаан нуур”, “Намрын дурсамж”, “Сүүдэр цармын цэцэг” зэрэг дуунуудын түүний нэрийг хуудас, ард түмний амны уншлага болж үлджээ. Уянгын дууны нэрт мастер ард түмнийхээ сэтгэлд хэдийнэ гавьяат мэт хүндлэгдэн ирсэн түүнд хожуу ч гэсэн 2014 онд Монгол Улсын гавьяат жүжигчин цол тэмдэгээр шагнасан.
Түүнийг Монголын ард түмэн авьяас билэгтэй нь, давтагдашгүй өвөрмөц хоолойтой нь, уян зөөлөн сэтгэлтэй нь, сэтгэлд хоногшсон дуунуудтай нь, алдаа, оноотой нь хайрладаг. Тэр ард түмэндээ ингэж хайрлагдаж, хүндлэгдсэн нэгэн байв. Байв гэх үг түүнд зохихгүй бөгөөд уянгын дуунууд нь эгшиглэсээр байгаа цагт тэр байх болно.
